Plastic in de zee bedreigt het ecosysteem. Er is interessant nieuws over natuur & milieu.

Plastic afval in de oceanen brengt dieren, planten en mensen in gevaar. Zijn drijvende vangers een oplossing? Wetenschappers hebben berekend welke bijdrage dergelijke barrières kunnen leveren aan het oplossen van het afvalprobleem – en komen tot een ontnuchterend resultaat. Volgens een wetenschappelijke studie kunnen drijvende barrières die plastic opvangen maar een kleine bijdrage leveren aan het schoonmaken van de oceanen. “Technologieën zoals voorgesteld door het Ocean Cleanup-project zullen ons niet helpen om het plasticprobleem op te lossen”, zegt Agostino Merico van het Leibniz Center for Tropical Marine Research in Bremen. “We moeten dringend nadenken over hoe we plastic produceren, consumeren en weggooien en hoe we duurzame alternatieven kunnen promoten”, zei de co-auteur van de studie, die onlangs werd gepubliceerd in het tijdschrift Science of the Total Environment. Plastic in de zee bedreigt het ecosysteem. Zeedieren eten of slikken plastic onderdelen in met vaak fatale gevolgen. Wanneer het plastic afbreekt, kunnen giftige en hormonaal actieve stoffen in het mariene milieu terechtkomen en uiteindelijk door de mens worden opgenomen. Verschillende particuliere initiatieven zetten zich in om afval uit de oceanen te halen. De Nederlandse non-profitorganisatie “The Ocean Cleanup” gebruikt een opvangbak om plastic afval in de Stille Oceaan te verzamelen. Volgens de studie zijn dergelijke initiatieven bewonderenswaardig en nuttig, maar lossen ze het grote probleem niet op.

De wetenschappers schatten dat er momenteel 399.000 ton plastic op het oppervlak van de oceanen drijft. De totale hoeveelheid plastic afval in zee – ook in diepere lagen – bedraagt ​​volgens milieuorganisaties vele miljoenen tonnen. De auteurs van de studie gaan ervan uit dat de hoeveelheid plastic op het oceaanoppervlak in 2052 meer dan verdubbeld zal zijn. Met wiskundige modellen bestudeerden de onderzoekers de effecten van 200 drijvende barrières die plastic verzamelen om later op het land te recyclen of te verbranden. Volgens het scenario zouden de apparaten over een periode van 130 jaar iets meer dan vijf procent van het geschatte wereldwijde totaal uit de zeeën kunnen halen. “Gezien de enorme hoeveelheden plastic afval die de oceanen voortdurend vervuilen, is dit een vrij kleine bijdrage”, zegt co-auteur van de studie, Sönke Hohn van het Leibniz Center for Tropical Marine Research in Bremen. Wetenschappers vrezen ook dat technologieën zoals drijvende vuilstortkokers een verdere vervuiling van het milieu zouden kunnen rechtvaardigen. Ze wijzen erop dat het afval dat in zee wordt verzameld, moeilijk te recyclen is omdat het divers is en vaak overwoekerd met micro-organismen. De inspanning voor het sorteren is daarom erg hoog. Verbranden of begraven is om ecologische redenen onpraktisch, aangezien dit de bodem kan verontreinigen of CO2 in de atmosfeer kan vrijkomen. “Er is maar één oplossing: we moeten stoppen met de productie van kunststoffen en alternatieve, duurzamere oplossingen aanmoedigen, zoals het gebruik van biologisch afbreekbare materialen”, aldus Merico.

Wetenschappers van het Leibniz Centre for Tropical Marine Research, Jacobs University, het Leibniz Institute for Zoo and Wildlife Research in Berlijn, de University of Exeter in Engeland en de organisatie “Making” namen deel aan het onderzoek Oceans Plastic Free “. (mgb / dpa)